دکتر صادقعلی رنجبر «مدرس دانشگاه»
طلوع بی غروب جابر معافی در آسمان مطبوعات مازندران، معمای نامکشوفی است که هنوز نیازمند پیمایش پژوهشی در حوزه نگرش و پردازش های بصیرتی است و ما در آستانه دهمین سالگرد عروج غم‌انگیزش، اگر چه قادر به انکار حزن ماندگار فراقش نیستیم، اما بنا داریم تا فراتر از ابعاد عاطفی، شخصیت حرفه ای این بزرگ اندیش رسانه پیما را تبیین کنیم.
باید بپذیریم که جابرعزیز، اگر چه در قاب رسانه های کتبی و مجازی به تجلی در آمد، اما چارچوب های رفتاری و فکری ایشان نیازمند قاب های متنوع تری بود که عمر کوتاهش مجال نداد.
جابر، فراتر از فعالیتهای حرفه ای یک خبرنگار، قادر به قالب شکنی از قفس های تنگی بود که بعضا” نیازمند فضای بازتر و قید و بند کمترند و در ذات خود، مستعد به پرواز درآوردن ذهن مخاطبان و اعتلای آنان از کف صاحب خبری به سقف صاحب نظری اند!
جابر قدرت قدرت بخشیدن به فعالان رسانه ای را بطور مستمر به نمایش می گذاشت، طوری که در حوزه فعالیتی اش به وضوح، رکن چهارم دمکراسی بودن رسانه های دیداری و شنیداری و نوشتاری ملموس بود.
شجاعت کار خبری، درایت مدیریت رسانه ای و هدایت عزتمندانه خبرنگاران در مسیر نقش آفرینی هایی که فراتر از حب و بغض های فردی، تحقق بخش رسالت های حرفه ای بود، بخشی از توانمندی های حرفه ای جابر عزیز بود که در مدیریتی دوسویه، هم به یاری مدیران صداقت پیشه می رفت و هم به پردازش قدرتمند عملکرد مدیران ناکارآمد می پرداخت و در این میان، دو شاخصه بارز داشت و آن اینکه اولا” قلم آلوده و‌معامله پذیر و فروشی نداشت و ثانیا” تهدیدپذیر، ترسو و توجیه گر نبود!
جابر با تبسم های شیرینش از دوستان دلبری می کرد و احساس صمیمت و صداقت و صحت رفتار، جاذبه ایشان را حداکثری می کرد و تمایل همکاری با ایشان مضاعف می شد و در عین حال، همین تبسمها و آرامش چهره ای ایشان، برای مخالفانی که قصد بهم ریختگی عصبی و برخوردهای احساسی و هیچانی ایشان را داشتند، بشدت تلخ و زهرآگین بود و همین صفت، ضامن حفظ اعتدال رفتاری و فکری ایشان در فشارنده ترین شرایط روحی و اذیت های اجتماعی بود!
ویژگی بارز جابر عزیز، آینده نگری و روحیه برنامه ریزی ایشان برای تسلط و مواجهه هوشمندانه با حوادث غیرمترقبه و عدم غافلگیری اش بود و با بیانی دیگر می توان گفت که جابر، دارای مهارت ادراکی یعنی تصور سازمان تحت امرش در شرایط آینده و اتخاذ آرایش رسانه ای مناسب برای ارائه بهترین عملکرد در موقعیت تجربه نشده بود!
حقیر به جرأت مدعی ام که بینش رسانه ای جابر، قابلیت های مدیریتی نادری در او ایجاد کرده بود که به راحتی قادر به اداره سازمانهای استانی در راستای تخصص فرهنگی و اجتماعی اش بود، اگر چه علیرغم پیشنهادات موجود، حاضر به ترک سنگر رسانه نبود!
کسانی می توانند از جابر دم زنند که با او زندگی حرفه ای را تجربه کرده باشند، چرا که ایشان، انسان همیشه بی ادعا و تواضع پیشه بود و فقط در کوران بحرانها، پختگی خود را بروز می داد و دور نگه داشتن اصحاب رسانه از انتقام شخصی، خالی کردن دق دلها، استفاده ابزاری از تریبون و ستون و پست رسانه، هنر بارز ایشان در تربیت حرفه ای همکاران بود و حضور در محضر ایشان، شبیه دوره های آموزشی بود که هر لحظه آموزه های جدید غنی شده ای به ذهن ما افزوده می شد!
جابر معافی، اگر چه علیرغم لیاقت ها و صلاحیت هایش توفیق شهادت نیافت، اما حیات و مماتش مشابه شهدا، منشاء برکات فراوان و تأثیرات بی پایان بوده و هست و کافی است به چشم محقق زندگی حرفه ای و اجتماعی ایشان آنالیز و تحلیل شود!
احساس امنیتی که در قلم و کار رسانه ای جابر به ما و همه مدیران و مخاطبان القاء می شد، مؤمنانه بود و طبق حدیث الخائنُ خائف، فقط کسانی از قلم مؤمنانه جابر هراسان بودند که ریگی در کفش داشتند!
یعنی ایشان نه ایجاد ارعاب مطلق را در دستور کار قرار می داد و نه کبریت بی خطر بود و مصداق بارز اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بود که اهل خیانت به بیت المال و سایر امانت ها از شدت عمل او می هراسیدند، ولی اهالی خدمت از بودن در کنار ایشان احساس امنیت می کردند!
علیهذا در آستانه دهمین سالروز وداع با ایشان که مؤمنانه و ولایتمدارانه زیست، سوگوارانه یادش را گرامی می داریم و سلسله صفات و سریال خاطرات ایشان را در شرایطی که‌جامعه بخصوص اصحاب رسانه نیاز به سرمشق و الگو دارند، به افکار عمومی ارائه می دهیم تا علاوه بر تجلیل موردی، زمینه های نصب العین شدن ابعاد متنوع شخصیتی ایشان را فراهم نمائیم.